در خرید کِرمی که به عنوان نرم کننده و یا هر کاربرد دیگر برای ماساژ پوست بدن، به خصوص صورت استفاده می‌شود. باید نکاتی مورد توجه و اهمیت قرار گیرد.

شرایط محیطی (pH)

درجه اسیدی و یا قلیایی کِرِم باید در هنگامی که کرم به صورت یک امولسیون مایع است، اندازه‌گیری شود. به طور معمول و شاید هم استاندارد pH کرم‌ها می‌تواند در میان ۵/۵ تا ۸ قرار داشته باشد. اما در مواردی pH کرم‌های تولیدی که به عنوان نرم‌کننده مورد استفاده قرار می‌گیرد، عموماً در محدوده خنثی قرار دارد. 

پایداری حرارتی 

کرم‌ها باید به گونه‌ای ساخته شود که در یک مکان در درجه حرارت‌های مختلف تغییر حالت نداده، وارد فاز دیگر نشود و یا اینکه یکی از ترکیبات چربی و یا آبی از بقیه جدا نشود. به طور مثال از آنجایی که دمای محیط در شهرهای ایران از ۱۰-  تا ۴۸+ درجه سلیسوس متغیر می‌باشد، کرم‌ها باید در مقابل تغییرات درجه حرارت مقاوم باشند و تغییر نکند. به عبارت دیگر ویسکوزیته و قوام کِرِم باید مناسب باشد.

مقدار کل اسیدهای چرب (درصد وزنی)

میزان کاربرد اسیدهای چرب در کرم‌های مختلف قابل تغییر است. ولی عموماً میزان کاربردی در کرم‌ها در میان ۱۲ تا ۱۸ درصد نسبت به کل وزن کرم است. نیاز به توضیح است که از اسیدهای چرب برای ایجاد خاصیت نرمی و چرب مانند در کرم‌ها استفاده می‌شود.

 

رطوبت 

عموماً مواد چربی و مواد دیگری که کرم را تشکیل می‌دهد. مقدار درصد رطوبت و یا آب موجود در این کرم می‌تواند تا ۸۰ درصد کرم را تشکیل دهد. نیاز به توضیح است که سعی کنید از کرم‌های خشک (با رطوبت پایین) استفاده نکنید. زیرا عموماً این کرم‌ها از قابلیت جذب پایینی برخوردار بوده و بر روی سطح پوست باقی می‌مانند. این عامل باعث افزایش جذب آلودگی شده و آسیب‌هایی همانند افزایش کک و مک به همراه دارد.

حداقل آلودگی 

کرم تهیه شده بایستی در هر گرم کمتر از ۱۰۰ عدد باکتری و فاقد قارچ باشد. وجود باکتری‌ها در کرم تا حد مذکور مجاز می‌باشد. زیرا تا این حد مفید بوده و مانع از فساد زود هنگام کِرم می‌شود. اما در صورتی که بیش‌تر از میزان مذکور باشد، ممکن است آسیبی به پوست صورت وارد کند.