پوست وسیع‌ترین عضو بدن انسان است که تمام بدن را می‌پوشاند و بافت‌های داخلی را از آسیب‌های خارجی محافظت می‌کند. پوست انسان از ساختاری پیچیده برخوردار بوده و از چندین لایه تشکیل شده است. اما به طور کلی و عمومی پوست انسان با نگاه از بیرون به داخل، از سه لایه تشکیل شده است.

اپیدرم

نخستین لایه، اپیدرم است که خارجی‌ترین لایه پوست می‌باشد. این لایه عاری از هر گونه رگ‌های خونی است. بخش عمده این لایه از کراتینوسیت، ملانوسیت، لانگرهانس و مارکل تشکیل شده است. از میان سلول‌ها و مواد مذکور، ملانوسیت همان‌طور که از نامش پیداست، به دلیل ساخت ملانین یکی از مهم‌ترین اجزا و سلول‌های سطحی پوست و به طور تخصصی‌تر لایه اپیدرم به شمار می‌آید. تفاوت تفاوت رنگ پوست افراد به دلیل تفاوت در تعداد ملانوسیت

نیست بلکه به علت تعداد، اندازه و توزیع گرانول های ملانین یا ملانوزوم‌ها است. افراد سفید پوست مقدار کمی از آن دارند و هر چه فرد قهوه‌ای یا تیره رنگ‌تر باشد، ملانین بیش‌تری در پوست او وجود دارد. ویژگی رنگ قرمز و زرد پوست انسان در برخی نژادها توسط نوع ثانویه‌ای از ملانین ایجاد می‌شود. در بیماری ویتیلیگو یا برص به دلیل تخریب ملانوسیت‌ها رنگ پوست سفید می‌شود.

درم

درم: لایه زیرین اپیدرم که فضایی را به خود اختصاص داده، درم نام دارد. این لایه شامل فولیکول‌های مو، غدد سباسه، غدد عرق، پایانه اعصاب، عروق خونی و عروق لنفی است. عروق خونی لایه اپیدرم و درم را تغذیه می‌کنند. در این لایه پایانه‌های اعصاب وجود دارند که حس لامسه و گرما را ایجاد می‌کنند.

هیپودرم

سومین لایه که در زیر درم قرار دارد، هیپودرم است که در مواردی به عنوان هیپودرمیس و یا بافت زیر جلدی نیز شناخته می‌شود. این لایه بافت پوست را به ماهیچه‌ها متصل کرده و باعث می‌شود تا حرکات پوست به شکل اختیاری درآید. اما افزون بر آنچه که گفته شد، هیپودرم وظیفه دیگری برعهده دارد که از این جمله می‌تواند بدن را در برابر گرما ایزوله کند و انرژی را ذخیره کند. ترکیب عمده لایه هیپودرم آدیپوز است.