بیماری پوست مرغی یا کراتوزپیلاریس، نوعی بیماری پوستی به شمار می‌آید که ریشه ژنتیکی دارد و باعث تکه تکه شدن، برجستگی و جوش‌های کوچک روی پوست می‌شود. بیماری پوست مرغی درمان قطعی ندارد؛ اما، با برخی از روش‌های درمانی علائم آن کاهش می‌یابد و از پیشرفت این بیماری پوستی جلوگیری می شود. پوست مرغی معمولاً به‌طور طبیعی و تا ۳۰ سالگی ناپدید می‌شوند؛ اما، ازآنجایی‌که این بیماری، جلوه‌ای ناخوشایند دارد، بسیاری از جوانان و والدین سعی می‌کنند تا حتی‌الامکان علائم و جلوه‌های ظاهری آن را از بین ببرند. از بارزترین نشانه‌های این بیماری  ظاهر شدن برجستگی‌های پوستی، شبیه پوست بدون پر مرغ است. به همین دلیل، این بیماری را پوست مرغی می‌گویند.

این بیماری در نقاطی از پوست ظاهر می‌شود که در آن مو رویش دارد. به‌‌عنوان مثال، سینه، ران‌ها، گونه‌ها، باسن و قسمت‌هایی از پا محل ظهور این بیماری می‌باشد. این بیماری در اثر عوامل زیر ظاهر می‌شود.

ملانوما

پوست روشن

بارداری

اگزما

چاقی

خشکی پوست

پوست مرغی بیشتر در کودکان و نوجوانان نمی‌شود. ایجاد این بیماری به دلیل تغییرات یک‌باره هورمونی است که عمدتا در ماه‌های سرد سال اتفاق می افتد.

اما راهکارهای درمانی پوست مرغی چیست؟

کرم‌ها لایه‌بردار

این کرم‌ها حاوی آلفاهیدروکسی اسید است که باعث حذف لایه‌های سطحی پوستی و تعادل سلول‌های مرده می‌شود و نرمی و رطوبت به پوست می‌بخشد. ‌

پمادهای درمان پوست مرغی

پمادهایی همانند اسید گلکولیک نوعی هیدروکسید اسید آلفا است که باعث لایه‌برداری پوست و از بین رفتن سلول‌های مرده پوست می‌شود و از انباشته شدن و مسدود شدن منافذ پوست جلوگیری می‌کند.

میکرودرم آبریژن

از روش‌های لایه برداری که طی آن خارجی‌ترین لایه پوست با وسایل مکانیکی مکیده می شود.

لایه‌برداری شیمیایی

با استفاده از مواد شیمیایی لایه برداری انجام می‌شود.

لیزر

یکی دیگر از روش‌های درمان پوست مرغی لیزر است؛ اما، لیزر باعث قرمزی و التهاب پوست در چندین روز پس از انجام این عمل می‌شود.

درمان‌های خانگی و گیاهی

روش دیگر، استفاده از اسیدهای چرب طبیعی ک است که پوست را نرم و لطیف می‌کند و باعث ایجاد خواص ضدباکتریایی و التهابی پوست و کاهش علایم این بیماری می‌شود. استفاده از مواد طبیعی همانند روغن نارگیل، روغن لیمو، روغن اسطوخودوس و سرکه سیب تا حد زیبایی باعث رفع و بهبود نقاط پوست مرغی می‌شود.